طلاق یک رویداد چند جانبه است که فقط بر روی زوجین تاثیر نمی گذارد بلکه کودکانی که حاصل آن ازدواج هستند را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به تجربه ای آسیب زا برای کودکان شود. به هر حال پژوهش ها نشان داده اند که اغلب کودکان با گذشت حدود دو سال سازگاری خوبی با طلاق پیدا می کنند.
از طرف دیگر وقتی که والدین به جای جدایی تصمیم می گیرند به زندگی مشترک سرشار از تنش و درگیری خود ادامه دهند، بچه ها مشکلات بیشتری را تجربه می کنند.
در حین جدایی والدین می توانند کارهای بسیاری برای سازگاری بهتر کودکان انجام دهند که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:
در حین جدایی ممکن است مشاجرات زیادی بین زوجین صورت بگیرد. آن ها باید تمام تلاش خود را انجام دهند که کودک را از درگیری ها و اختلافات خود دور نگه دارند زیرا دعواهای بین والدین خطر مشکلات روانی و اجتماعی در کودکان را افزایش می دهد.
برای باخبر کردن بچه ها از طلاق، والدین باید برنامه مشخصی داشته باشند، آن را به کودکان خود اعلام کنند و راه را برای برقراری ارتباط و سوالات کودک باز بگذارند زیرا داشتن گفتگوی صادقانه با بچه ها درباره تغییرات خانوادگی که در حال تجربه آن هستند به درک و سازگاری بهتر آن ها کمک می کند.
در بسیاری از موارد تغییرات ناگهانی برای کودکان بسیار دشوار می باشد. برای کاهش تاثیر تغییرات نباید به طور ناگهانی کودک را در شرایط جدیدی قرار داد بلکه بهتر است چند هفته قبل از انتقال آن ها به خانه جدید و یا رفتن یکی از والدین از خانه این مسائل را برای کودک بیان کنند و او را برای رویارویی با موقعیت جدید آماده سازند.
والدین باید بدانند وقتی که فرزندان در ارتباط نزدیک با والدینشان باقی می مانند عملکرد بهتری دارند. پژوهش ها نشان می دهند کودکانی که رابطه ضعیفی با یک یا هر دو والد دارند ممکن است سخت تر با تحولات خانوادگی خود کنار بیایند پس باید تلاش کرد که کودک از ارتباط با هیچیک از والدین محروم نشود و همچنین زمان کافی برای فرزندان گذاشته شود تا احساس رها شدگی نکند.
شرکت در برنامه های آموزشی روانشناسی و جلسات مشاوره ای که به منظور تقویت ارتباط بین والدین و فرزندان صورت می گیرد به انطباق بهتر کودکان با شرایط بعد از طلاق کمک شایانی می کند.
1 دیدگاه