هزینه های مهاجرت تحصیلی و نحوه تامین آنها

هزینه ها و نحوه تامین آنها:

هزینه‌ها:

شاید مهم ترین مساله برای متقاضیان برای تحصیل در اسکاندیناوی برآورد و تامین هزینه‌ها باشد. هزینه های مربوط به مهاجرت تحصیلی را می‌توان در سه بخش کلی جای داد:

1- هزینه‌های مربوط به امور مهاجرتی:

این هزینه ها، هزینه های مربوط به اثبات تمکن مالی، اخذ ویزا، استخدام وکیل مهاجرتی و بلیط را شامل می‌گردد. این هزینه ها به طور تقریبی برای همه کشورهای حوزه اسکاندیناوی یکسان است و بسته به کیفیت پرونده، حدود 500 تا 2500 یورو هزینه خواهد داشت.

2- هزینه های تحصیلی:

شامل شهریه دانشگاه، خریداری اشتراک های رایج داخل دانشگاه و نیز خریداری کتب و لوازم­ التحریر. این هزینه ها در کشور های اسکاندیناوی بسته به رشته تحصیلی و دانشگاه متفاوت است، اما میانگین هزینه‌ها در چهار کشور اسکاندیناوی به نحو ذیل قابل تخمین است: (هزینه ها به یورو درج گردیده اند)

3- هزینه های زندگی:

این دسته از هزینه ها، در برگیرنده هزینه های اقامت، حمل و نقل، خوراک، پوشاک، ورزش و تفریح می‌گردد. عمده ترین بخش این هزینه ها در درجه اول هزینه اسکان و در وهله دوم هزینه خوراک خواهد بود. هزینه کلی برای یک زندگی عادی دانشجویی تقریبا در تمامی کشورهای اسکاندیناوی یکسان و حدوداً به صورت ماهیانه 850 تا 950 یورو برآورد می‌شود، اگرچه عناصر تشکیل دهنده این بخش از هزینه ها در همه کشور ها یکسان نیست.

تامین هزینه ها:

منابع تامین هزینه ها را می‌توان به چهار دسته تقسیم کرد.

دسته اول: بورسیه های تحصیلی هستند.

دسته دوم: کارهای معوض مرتبط با حیطه تحصیل و فعالیت دانشجو می‌باشند.

دسته سوم: انجام کارهای دانشجویی است که می‌توانند منبع دیگری برای تامین مالی شمرده شوند.

دسته چهارم: وام های دانشجویی می‌باشند که در اعداد منابع مالی برای دانشجویان قرار می‌گیرند.

هزینه های مهاجرت تحصیلی و نحوه تامین آنها

بورسیه های تحصیلی و مبالغ بلاعوض (Scholarships): در رابطه با شرایط و معیارهای ارائه بورس های موجود، می‌بایست به مرجع ارائه کننده بورس توجه نمود. توضیح آنکه بسیاری از بورسیه ها و کمک هزینه های موجود توسط موسسات خصوصی و دولتی و بدون دخالت دانشگاه تامین می‌شوند. هر کدام از این موسسات برای ارائه مبالغ معیارهایی دارند که برای به دست آوردن کمک هزینه ها، تطبیق با این معیارها مورد نظر قرار گیرد.

کارهای مرتبط معوض (fellowships/internships): امکان تامین بخشی از هزینه ها از طریق درگیری با fellowship ها و internship ها وجود دارد. در مجموع می‌توان گفت اساتید دانشگاه های اسکاندیناوی رغبت زیادی به همکاری با دانشجویان دارند و این موجب افزایش فرصت های fellowship می‌گردد. رونق اقتصادی و نتیجتا نیاز به نیروی کار در حال آموزش موجب شده از که فرصت های internship نیز به تعداد بیشتری نسبت به بسیاری از کشور ها در دسترس قرار گیرند. در رابطه با دو نوع اخیر از منابع مالی، ایجاد ارتباط سازنده با اساتید و موسسات آموزشی از اهمیت بی بدیلی برخوردار است.

کار دانشجویی: کار دانشجویی می‌تواند بخشی از هزینه های زندگی دانشجویی را پوشش دهد. برخی از کارهای دانشجویی از طرف دانشگاه مورد پیشنهاد قرار می‌گیرند که on-campus نامیده می‌شوند. دسته ای دیگر از مشاغل باید در بازار آزاد و توسط دانشجو جستجو شوند کهoff-campus  خوانده می‌شوند. اجازه کار برای دانشجویانی که با ویزای دانشجویی به اسکاندیناوی ورود پیدا کرده اند در خصوص کارهای on-campus و با محدودیت 20 ساعت وجود دارد. برای انجام کارهایoff-campus  تنها پس از سال اول تحصیلات اجازه داده می‌شود.

وام های دانشجویی: در موارد بسیاری دانشگاه، به صورت مستقیم و یا به واسطه برخی بانک ها، وام هایی را در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد تا با آن از فشار مالی خود بکاهند. این وام ها بلاعوض نیستند اما بدون بهره یا با درصد بهره بسیار جزئی ارائه می‌شوند.